11 november.
12 november 2016 - Hue, Vietnam
Wat ik nog niet vermelde is dat dit Hotel, Villa Hue, tegelijkertijd een officiele opleidingschool is van de overheid, het zou een hele eer zijn als je hier opgeleid kan worden.
Verder kun je ook deelnemen aan kooklessen samen met de eindejaarsstudenten, er is dan een tolk aanwezig, onze tijd is hier te kort anders zou ik dat zeker gedaan hebben.
Het buffetontbijt wordt dan ook geheel verzorgt door de studenten met een lerares op de achtergrond, maar soms wel heel nadrukkelijk aanwezig en speciaal voor Ineke, ja de kleurencombinatie van het donkere hout met de paarse tinten van het meubilair en aankleding met citroen gele wanden, een zeer mooie uitstraling.
Wat vandaag 1 van de highlights zou moeten worden wordt door de regen nogal verpest, deze stad Hue was de voormalige hoofstad van vele koninkrijken van Vietnam, in 1945 is dit overgegaan naar Hanoi.
Maar wij laten ons niet door 1 druppeltje of waren het er wat meer, in de luren leggen, wij gaan op stap naar de Citadel, het Koninklijk paleis.
Ook al is de afstand niet erg groot de regen maakt ons wel erg nat, dus maar een taxi aangehouden en ons laten brengen.
Hier mag niet alles gefotografeerd worden en dat wordt goed in de gaten gehouden, dus mij maar aan de regels proberen te houden.
De architectuur is bijzonder met hele verfijnde technieken, de rode en bruine kleuren hebben samen met het goud de overhand, op het terrein is goed te zien wat de bombardementen van de Amerikanen hebben uitgericht, zeer ernstig.
Na 3 uur, redelijk vermoeid, gaan wij via de oude brug terug om te bezien of de tocht over de Parfumrivier met een tocht langs vele Pagoden, de moeite wel waard is, maar helaas, de rivier is erg breed maar de overzijde is van de ene kant nauwelijks te zien.
Dus schrappen van onze wensenlijst, dan de benen maar even rust geven met een lekker hapje daarbij.
Het regenen houdt maar niet op je voelt je vochtig en onplezierig, terug naar het Hotel, maar ik ga eerst even mijn baard laten trimmen, in elk land elke keer weer een uitdaging.
Dit keer in een typische dameskapsalon maar wel met een 'lieve' jongen die mijn baard mag doen, ik kan er weer even tegen.
De overige tijd wordt, helaas, in de kamer door gebracht, wat lezen en een spelletje.
Moe gezeten gaan wij op tijd dineren, weer erg lekker gegeten.
Wij gaan vroeg slapen en bidden dat wij morgen nu eens een zonnige dag mogen hebben, als wij via de bergpas naar Hoi An gaan.
