31 Oktober.

Terugkijkend over deze dag kunnen wij melden dat deze eigenlijk terleurstellend was.

Jammer dat het weer ons niet toeliet datgene te doen wat wij nog wilden doen, 3 keer waren wij zo nat dat wij terug naar het Hotel zijn gegaan om omtekleden.

De eerste wandeling was naar de bekende grote markt, een gebouw van 3 etages waar zowel gekocht als verkoch wordt.

Ik zal het nooit begrijpen dat handelaren deze vorm kunnen overleven, in de korte wandeling zie je minstens 15 horlogestands en even zoveel koffers stand en ga zo maar door.

En de ruimtes zijn zo optimaal benut dat een Europeaan, een Nederlander van 1.92 cm en stevig gebouwd veelal niet door de gangetjes kon komen.

Dus dit houden wij snel voor gezien en gaan buiten verder kijken maar een stevige bui brengt ons terug naar het Hotel.

Voor 12 uur moeten wij uitchecken en onze grote koffers in de opslag brengen, met de kleine koffers gaan wij vanavond met de trein naar Sapa.

Daarna besluiten wij een wandeling, nog even en ik ga er echt van genieten, te gaan maken naar de Rode Rivier die door de stad, Hanoi, stroomt.

Hiervoor moeten wij een snelweg oversteken, gelukking over een wandelbrug, wij hebben vele minuten verbaast staan kijken hoe hier geen doden vallen, tenminste wij hebben er geen gezien.

Wij komen in een wijk waar geen toerist meer te zien is en ook wij worden oplettend aangekeken

Maar uiteindelijk kunnen wij niet direct bij de rivier komen omdat vele kleine tuinderijen met van alles wat van bananenbomen tot de vele groetesoorten die hier verbouwd worden, en die zullen wij maar niet doorkruisen.

Terug weer een regenbui, maar daar weet Netty een oplossing voor wij gaan gewoon koffie drinken, het wordt wat anders maar het is een passende oplossing.

Terug naar het Hotel, de receptie begint al weer te glimlachen als wij binnenkomen, met dit weer ga je toch niet naar buiten toe.....

Wij nestelen ons bij de bar, eten wat en wachten tot half 9 als wij door Daisy worden opgehaald.

Prima op tijd gaan wij op weg naar het treinstation en daar aangekomen zijn wij niet de enige toeristen, grof geteld zeker 200 mensen die allemaal met de nachtrein meegaan.

Maar er zijn meerdere accomodaties van low budget tor een 2pers. prive cabine en die hebben wij, de Violet Sapatrain.

Exact om 10 uur vertekt de trein, op het moment dat deze in beweging is vraag ik mij direct af of wij met dit schommelen en beuken wel een oog zullen dicht doen.

En nee dus wat mij betreft want de lengte van het bed is niet op mijn maat berekend en het matras heeft de kwaliteit van een stoeptegel, ik heb dan ook geen oog dichtgedaan, mijn heup voelt aan of er pas 1 van die stoeptegels tegenaan is gegooit en mijn kaak rammelt net zo hevig als de trein zelf.

Hoe en in welke conditie wij mogen vroeg in Sapa aankomen vermeld ik morgen in onze reisblog.