1 November.

8 uur boemelen later komen wij in Lao Cai aan, dicht bij de Chineese grens.

Voor wij de trein verlaten nog even een poging gewaagd om de tanden te poetsen maar dat leek meer op een bokswedstrijd, dus dat maar opgegeven.

Het is even na 6 uur en nadat wij het station hebben verlaten komen wij in een chaos van toergidsen terecht die allemaal een bordje met de naam van hun gast proberen te laten zien.

Probeer je maar eens voor te stellen, het meest zijn Westerse toeristen en de lokale, zeer mooi geklede, gids is nauwelijks 1,50 cm groot, dus toen ik mijn hand opstak als herkenning kwamen er 4 naar mij toegerend, en degene die onze naam presenteerde bleeft staan.

Maar alles ging goed en dan 1,5 uur rijden naar het hoogland van Sapa, wat op meer dan 2000 m hoog ligt.

Het zicht is soms minder dan 50 meter erg jammer want de uitzichten moeten hier erg mooi zijn.

Aangekomen in Sapa, het is te vroeg om in ons Hotel in te checken, gaan wij eerst in een plaatselijk restaurant ontbijten.

Daarna staat de gids May en de chauffeur voor ons klaar om een aantal plaatselijke dorpen te gaan bezoeken, het zijn met name de z.g. Black Monkey Face mensen die wij moeten gaan zien en daarnaast de H'Mong bevolking in hum mooie kleding.

Onderweg moet er een Tol betaald worden en wel om de dorpen te mogen bezoeken en niet voor de weg want die is erbarmelijk, onze 4x4 heeft er soms moeite mee om door de diepe kuilen te komen.

Er wordt gestopt en gelijkertijd rennen er een 6 tal H'Mong vrouwen op ons af en natuurlijk met de bekende vragen, je naam en of je baby's hebt maar je begrijpt wel dat wij op weg zijn naar hun dorp bent en dichterbij gekomen begint het handelen al.

De wandeling had aanzienlijk langer geduurd, meer dan 1,5 uur, dan voorspeld dus ik was aan mijn eind van mijn latijn.

Ik laat dat May weten en zij zorgt dat de chauffeur naar ons komt en dan beginnen de dames te protesteren, wij worden verwacht hun spullen te kopen, ik laat aan de gids weten dat wij daar geen interesse in hebben en stel voor dat ik haar een fooi geef die zij maar moet verdelen.

Maar de dames zijn het daar niet mee eens en laten dat weten ook, ik laat mijn ongenoegen blijken en juist op dat moment kunnen wij in de auto stappen.

Jammer dat dit zo heeft moeten aflopen ik motiveer mijn ongenoegen aan May de gids en zij zegt het te begrijpen.

Terug in Sapa, het weer is nog steeds pet, checken wij in in het Chau Long Sapa Hotel.

Het lijkt of wij er al een lange dag op hebben zitten maar het is net 12 uur, eerst even een tukje gedaan en dan gaan wij wat wandelen en dit keer met paraplues van het Hotel.

Maar ook hier is het heftig stijgen en dalen niet echt iets voor mijn onderdanen.

Aan het eind van de middag gaan wij een restaurant opzoeken, het regent nog steeds en je ziet alleen maar mensen met paraplues, zowel de lokale bevolking als de toeristen, echt comfortabel wandelen is dat niet.

Het is en blijft rustig in het restaurant ook al proberen zij de passanten binnen te krijgen, wij hebben lekker gegeten en Netty krijgt eindelijk haar gebakken banaan als dessert.

Terug naar de kamer, wat lezen maar mijn oogjes protesteren al snel, ik ga slapen, tot morgen in de hoop dat wij beter weer verdienen.